Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Eenen vriendelijcken twist tusschen God ende den prophete, om dat hi den godlosen so veel gelijcx, ende den oprechten so veel lijdens in deser tijt gheeft, van die verstootinghe der Ioden ende die roepinghe der heydenen.

Dat .xij. Capittel.

1

⁺O HERE oft ic met v al rechten woude so behout ghi nochtans dat recht. ⁺ Nochtans moet ic van dat recht met v spreken Waerom gatet den godlosen so wel? Ende die verachters alle gader hebben de volheyt ende geluc?

+ A vers 1

+ Iob. xxi Abacuc i

2

Ghi plantse datse wortelen ende wasscen ende vrucht voortbrengen,

3

Ghi laet haer toe, dat si veel van v clappen, nochtans en castijt ghijse niet. Maer O HERE, ghi kent mi, ende siet mi, ende proeft mijn herte bi v, ende ghi laetse vry henen gaen gelijc als scapen op dat si geslagen souden worden, ende ghi spaertse, op dat si gedoot souden worden.

4

Hoe lange sal doch dit lant dus iammerlijc staen? Ende dit gras inden lande ouer al verdorren om der inwoonders boosheit wille? Ia dat ooc beyde die vogelen ende de beeste niet bliuen en sullen. Want si seggen. Ia hi weet veel hoe dattet ons gaen sal.

5

Als ghi v metten voetknechten moede gelopen hebt Hoe salt v dan gaen als ghi metten peerden, oft reysegers loopen sult? Ende als ghi inden lande daer vrede is, seherheyt soect. ⁺ Wat sal v dan gescieden bi die houaerdige (oft ruysscende) Iordane?

+ B vers 5

6

Want dijne broeders ende dijns vaders huysgesinne verachten v ooc, ende riepen ouer v

7

Daerom en betrout haer niet, al spreken si vriendeliken met dy. Daerom heb ic mijn huys ghelaten, ende mijn erfdeel vertegen, ende mijn lieue siele, oft leuen, gaf ic inder vyanden handen, mijn erffenisse is mi geworden gelijck een leeuwe inden woude, ende het brullet teghen mi, ende daerom ben ic vertoornt,

8

mijn erfdeele is gelijc als een gespickelt vogel, als eenen vogel van menigerhande verwe om welcke haer de vogelen vergaderen

9

⁺Wel op alle ghi beesten inden velde, versaemt v, coemt ende verslindet.

+ C vers 9

10

Veel herders hebben mijnen wijngaert verdoruen, ende mijn ackers vertreden. Si hebben mijnen schoonen acker woest gemaect, ende eensaem gelaten.

11

Ic siet bina, hoe dat so iammerlic verwoest is. Ia dat geheel lant is woest Mer nyemant en willet ter herten nemen.

12

Want die verderuers trecken daer henen, ouer alle die houelen der woestinen, ende dat sweert des HEREN salt verslinden vanden eenen eynde des lants totten anderen eynde, ende daer en sal geen vleesch vrede hebben.

13

Si sullen tarwe saeyen, maer dijstelen mayen. Si sullent haer suer laten worden, mer si en sullen daer niet af ghenieten. Ende si en sullen niet verblijt worden van haer incomen, ofte oogste, om die toornige gramscappe des HEREN.

14

Also seyt die HERE, tegen alle mijne boose nagebueren, ⁺ die dat erfnisse aentasten, dat ic mijnen volcke Israel wtgedeelt hebbe. Siet ic wilse wt haren lande wtrucken, ende dat huysgesinne Iuda wt haren middel stoten,

+ D vers 14

15

Ende als icse nv al wt haren lande geruct heb, so wil ic wederom haerder ontfermen. Ende wil eenen yegeliken tot sinen erfdeel in zijn lant weder brengen.

16

Ende het sal gescieden, In dien si dan van mijnen volcke die leeringe sullen ontfangen dat si bi mijnen name sweren. So warachtelic als die HERE leeft, gelijc als si te voren mijnen volcke geleert hebben te sweeren biden Baal, so sullen si gesticht oft gestelt worden onder mijn volc.

17

Indien si niet en willen hooren, so wil ic sulc volc wtroeyen ende te niet brengen seyt die HERE.