Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Dat volck wort gestraft om dattet God verlaet, Ende dattet metten godloosen verbont maect, ende bi haer hulpe soect. Datmen alleen op dat ghetuych der scrift sien sal

Dat .viij. Capittel

1

⁺WEest boosch ghi volcken, ende gheeft nochtans die vlucht. Hoort ghijt alle die ghene die in verren landen sijt? Wapent v, ende gheeft nochtans die vluchte.

+ A vers 1

2

Lieue wapent v ende geeft nochtans die vlucht. Sluyt eenen raet, Ende daer en moet niet van comen Beradet v, ende daer en come nyedt af, Want hier is Immanuel

3

Want also spreect die HERE tot mi, ghelijck oft hi mi byder hant name, ende leerde my, dat ick niet en soude wandelen opten wege van desen volcke, ende spreect. Ghi en sult niet segghen, een verbondt

4

Dit volc en spreect nyeuwers af, dan van verbont En vreest so seer niet, ghelijc als si doen, ende en laet v niet grouwelen,

5

maer heyliget den HERE Zebaoth, dien laet v vreesen ende verschricken sijn, so sal hi v een Heylichdom sijn,

6

Mer eenen steen des aenstoots, ende een keye der argernissen den tween huysen, Israel,

7

ende den borgheren van Hierusalem, tot eenen stric ende eenen val, soo dat haerder veel baer daer aen stooten, vallen, breken, verstrict, ende geuangen sullen worden

8

⁺Bindt dat ghetuygenisse te samen, besegelt dat geset op mijne iongers,

+ B vers 8

9

Want ic hope op den HERE, die sijn aensicht verborgen heeft, voor den huyse Iacobs, Mer ic verwacht sijnder,

10

Siet, hier ben ick, ende die ^a kinderen die mi die HERE ghegheuen heeft, tot een teeken ende wonder in Israel, vanden HEERE Zebaoth, die opten berch Zion woont

a Kinderen, dat sijn hier die geloouighe.

11

Mer wanneer dat si v segghen, Ghy moet dye waerseggers ende die Teekenbedieders vragen, die daer clappen ende disputeren, dan sult ghi seggen, En sal dat volc niet sinen God vraghen? Ist behoorlijcker den dooden te vragen dan den leuendigen?

12

Ia niet die wet ende die getuyghenisse, In dien si dat niet en seggen, soo en sullen si den morgenstont niet hebben,

13

Maer si sullen inden lande rontsomme gaen, verhart ende hongerich, Ende als si honger lijden, so sullen si toornich worden, ende vloecken haren Coninc ende haren God,

14

Ende sullen op haer seluen gapen, ende onder haer die aerde aensien, ende en sullen niet vinden, dan bedructheyt ende duysternisse, Want si sijn verdonckert inden ancxt, ⁺ ende si gaen dwalende in die duysternisse, Want daer sal wel een ander donckerheit sijn, die haer benautheyt maeckt, dan het in voorledene tijt was,

+ C vers 14

15

doent lichtelijc toe ghinc inden lande Sebulon, ende inden lande Naphthali, ende doent daer na swaerder wert aenden weghe des meyrs op deen side der Iordanen, aen die palen der heydenen