Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

¶ Dat .ij. Capittel.

1

ICk ben een bloem te Saron, ende een roose int dal,

2

gelijc een roose onder den doornen, so is mijne vriendinne onder den dochteren,

3

gelijc eenen appelboom onder die wilde boomen, so is mijn vrient onder den sonen, Ic sitte onder die scaduwe diens, die ic begeer ende sijn vrucht is mijnder kelen soete.

4

Hy leydt mi inden wijnkelder, ende die liefde is sine banier ouer my.

5

Vercoelt mi met bloemen, ende lauet my met appelen, want ic ben cranck van liefden,

6

Sine slincke hant leyt onder mijn hooft, ende sijn rechte hant omhelset my.

[p. *]

7

⁺Ic beswere v dochteren Hierusalem, biden reehen oft byden ^a hijnden opten velde, dat ghi mijne vriendinne niet op en wect, noch en roert, tot dattet haer selue behaecht.

+ B vers 7

a Byden reehen of hynden, verstaen die Hebreen die alder edelste ende scoonste dinghen, want een reehe is dat edelste ende scoonste onder die beesten van sinen aerde oft generatie.

8

† Dat is die stemme mijns vrients. Siet dese coemt huppelende op die bergen, ende springet op die houelen.

9

Mijne vrient is gelijc eenen rhee oft iongen heyrte, siet, Hi staet achter onsen wandt, ende siet door tvenster, ende kijcket door die tralien.

10

Mine vrient antwoordet ende spreect tot mi,

11

Staet op mijne vriendinne, ⁺ mijne schoone, ende coemt herwaerts, want siet, die winter is vergaen. Den ^b regen is wech, ende daer henen.

+ C vers 11

b Biden reghen wordt hier verstaen alle quaet ende letsel Te weten, alle begheerlicheydt des vleesches, mistroosticheyt, ende ongelooue.

12

Die bloemen sijn daer voort gecomen inden lande, Den lenten is toegecomen, ende die tortelduyue laet haer hooren in onsen lande.

13

Den vijchboom heeft cnoppen gecregen. Die wijnstocken hebben oogen gecregen, ende gheuen haren rueck. Staet op mijne vriendinne, ende coemt mijne schoone, coemt hier,

14

Mijn duue in die keye gaten, in die steenreten, Toont mi uwe gedaente, laet mi uwe stemme hooren, wandt uwe stemme is soete, ende uwe ghedaente lieflick. *

15

⁺Vangt ons die vosscen, die cleyne vosscen die die wijnbergen verderuen, want onse wijnberghen hebben ooghen gecregen,

+ D vers 15

16

mijne vrient is mijne, ende ic ben sine, die onder die roosen weydet,

17

tot dat den dach coel worde, ende die scaduwe wijcke, keert weder, wert gelijck een rhee, mijne vrient, oft gelijc een ionge heyrte op den scheyde berghen.