Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Dat .xxvij. Capittel.

1

⁺EN beroemet v vanden dach van morghen niet, Want ghi en weet niet wat heden gheuallen mach.

+ A vers 1

2

Laet v eenen anderen louen, ende nyet uwen mont, Eenen vreemden ende nyet v eygen lippen.

3

Steen is swaer, ende sandt is lastich, Mer des sotten toornicheyt is swaerder dan die beyde.

4

Die toornicheyt is een woedich dinck, ende raserije is een tempeeste, Ende wie can voor die nijdicheyt staende gheblijuen.

5

Openlijcke straffinge is beter, dan verborghen liefde.

6

Die wonden des liefhebbers sijn ghetrouwe, Maer dat cussen des haters bedriechlijc

7

Een volle siele treet wel op huenichraten, ⁺ Mer eender hongheriger sielen, is alle bitter soete.

+ B vers 7

8

Ghelijc eenen vogele die wt sinen neste wijct Also is die, die van zijnder plaetsen wijct.

9

Dat herte verblijdet hem vander saluen, ende riecwerck,

10

Mer een vrient is lieflic, om raets wille der sielen. Vwen vrient ende ws vaders vrient en verlaet nyet, ende en gaet nyet int huys ws broeders alst v qualick gaet, want een nabuere is beter bi, dan een broeder verre.

11

Sijt wijsch mijn soon, so verblijdet hem mijn herte, So wil ic antwoorden den ghenen, die mi smaet doet

12

Een subtijle siet dat ongheluc, ende verbercht hem, Maer die onwetende gaen door, ende lijden schade.

13

Neemt dien sijn cleet dye voor eenen anderen borghe wert, Ende pandet hem om des vreemden wille.

14

Wie sinen naesten te hooch prijset, ende vroech op staet, dat wert hem voor eene verachtinge gerekent.

15

Een kijfachtich wijf, ende een ghestadich druypen alst seer regent, werden wel bi malcanderen gelijct.

16

⁺Wiese ophout dye hout den wint, Ende wilt dye olye metter hant vatten.

+ C vers 16

17

Deen messe wettet dat andere, ende een man den anderen.

18

Wie sinen vijchboom bewaert, die ete vruchte daer af, Ende wie sinen heere bewaert, wert gheeert.

19

Ghelijck deen aenschijnen int water teghen andere aenschijnen sijn, so is des menschen herte tegen eenen anderen mensche.

20

Helle ende verderffenisse en werden nemmermeer vol, Ende der menschen oogen zijn ooc onuersadelijc.

21

Een man wert door den mont des louers geproeft gelijc dat siluer in die teyle, ende dat gout inden ouen.

22

Al waert dat ghi den sotte inden mortier, ghelijck gort te stucken stiet metten stamper, So en gaet nochtans sine sotheyt niet van hem.

23

Op dijne scapen hebt achte, Ende neemt v uwer cudden aen.

24

Want goet en duert niet eewelic, Ende dye croone en duert niet voort ende voort.

25

Dat hoy is opghegaen, ende is daer dat gras, Ende cruyt wert op die berghen vergadert.

26

Die lammeren sullen v cleeden ende die bocken gheuen v dat acker gelt.

27

Ghi hebt gheyten melcx ghenoech ter spijsen dijns huys, ende tot coste dijnre deernen.