Een lief boekje voor zoete kinderen

[p. 1]

[Een lief boekje voor zoete kinderen.]

Toe, postiljon! spoor maar uw paarden aan;
Want op uw tijd moet gij voor 't posthuis staan.





De jagers en honden rennen stout
Het hert na, ontvloden uit het woud.

[p. 2]

 

 

Och, moeder, wat zien ze er naakt uit en teêr,

 

En de ouden gaan zeker droevig te keer.

 

 

Foei, wat zijn dat nu voor zaken,

 

Kippen zoo bevreesd te maken.

[p. 3]

 

 

Waarheen dit vrouwtje ga,

 

Trouw volgt haar 't schaapje na.

 

 

Deze ezel is zoo vol beladen

 

Om 't leger ginds te gaan verzaden.

[p. 4]

 

 

Dit paardje stoort zich aan geen musschen,

 

Maar eet gerust zijn voêr intusschen.

 

 

Neen, man! je hoeft niet meer te vragen:

 

Er kan geen zak meer op den wagen.

[p. 5]

 

 

Jongelief, spaar je zweepje maar:

 

Kijk, ze trekken als 't beste paar.

 

 

'k Heb dit zwijn voor u bewaard;

 

't Is het geld wel dubbel waard.

[p. 6]

 

 

Foei, wat plagerij is dat!

 

Geef het arme beest maar wat.

 

 

Zie poes met glinstrend oog verlangen

 

Naar 't boutje in onzen val gevangen.

[p. 7]

 

 

Als de herfst in 't land is gekomen,

 

Plukt men blij het ooft van de boomen.

 

 

't Is winter en in huis zoo koud;

 

Ik draag daarom dit vrachtje hout.

[p. 8]

 

 

Neen, vrouw! 't is voor de tweede keer:

 

Ik verontschuldig u niet meer!

 

 

Wel domme ree, 't is maar een pop!

 

Schrik liever voor den jager op.