Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 151]

Zachte vochtige textuur

Overal, 't is lente, daalt het knappen van
de bomen. Scheuten hebben
nog even voordorst totdat de nadorst
het overneemt. Met mijn
rugzak ging ik over bevroren veen,
stapte ik stevig het land op: er
was geen moeras te zien.
De hazen blijven liggen.

In de parken dalen de bloesems,
zachte vochtige textuur.
Je neemt ze in de hand. Leeg is
de wereld. Fonteinen
spuiten regenboogstralen.
Daar loopt de hoge zanger, maar
er is niemand die het van hem overneemt.

Verantwoord verwelken wil ik graag.
Elementen van de grond trekken
vochtig op. Je spreidt je jas
en ligt languit.
Je hand raakt de grond.
Daarboven de onbeweeglijke sterren
die alles terugroteren.