Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 149]

De boomgrens

Overvloedig wordt het leven boven de boomgrens wanneer je
afdaalt van boven de sneeuwgrens, handen schudt, je adem
niet meer ziet condenseren, een veldfles vult,
tekstballonnetjes overgooit tot ze knappen.

Schuilen in een huis waarvan de muur niet stroomt, een glas melk
in een echte beker. Kijk: het onweer drijft over. Nog even en je zet
pittige pasjes buiten de deur. Regen en plassen.
Op weg naar het dalstation verlies je niets.
Het is niet koud daar, het is niet warm daar.

Vervolgens gaan we naar huis. Hoor je wat ik zeg?
De auto staat klaar en we gaan naar huis.