Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 76]
Maar echt bederven doet het haar luchtig gemoed niet Deze middag bezoekt mevrouw Leenschat van Bodegraven Op haar gemakje de dodenakker van de provinciestad aan zee Om naast andere zaken via de neef van Multatuli Multatuli zelf de groeten te doen De zon schijnt ruimhartig en het grind knerpt onder Mevrouw Leenschat van Bodegraven haar open uit zacht Leer getoverde kostbare sandalen al spoedig bemerkt mevrouw Leenschat van Bodegraven dat de keuze van haar schoeisel Niet de allerbeste was kleine scherpe steentjes vinden Moeiteloos hun weg naar de ruimte tussen mevrouw Leenschat van Bodegraven haar blanke voetzool en het Voetbed van haar sandalen wat niet prettig te Noemen is maar waardoor mevrouw Leenschat van Bodegraven Zich haar beslist fijne wandeling niet laat ontnemen Vele bekenden half bekenden en onbekenden trekken aan Mevrouw Leenschat van Bodegraven haar scherpe Genietende blik voorbij de vogels zingen en ondanks Haar lichte ongemak begint mevrouw Leenschat Van Bodegraven zachtjes Pennies from Heaven te neuriën Zonnestralen spelen door het gebladerte van de vele Bomen ontspannen over de vele graven Plotseling valt mevrouw Leenschat van Bodegraven haar Blik op een witte marmeren grafzerk waarop in Zwarte letters geschreven staat Het Leven Is Wat Je Gebeurd Terwijl Je Andere Plannen Maakt Voor eeuwig denkt mevrouw Leenschat van Bodegraven zal die spelfout op haar grafzerk staan Wat erg zoiets