Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 25]

Hillary is niet eenkennig

Hillary is niet eenkennig.
Ze trilt en kopt en spint en doet haar mooie groene ogen dicht
van genot.

In de hangmat naast me
lig jij, wiegen we samen.
Botsen onze heupen onhandig tegen elkaar aan

Geen van ons stopt.

We aaien Hillary om beurten
ze loopt van de een naar de ander.
Voor mij is het alsof we elkaar aaien.

Niemand wil ons storen.

Ziet het eruit alsof we vrijen,
via Hillary?
Ik durf het niet te denken.

Ik wil alleen dat het doorgaat.

Jij en je intimiderende focus, van weten wat je wilt,
wat je bent, op je gemak
met het lichaam dat je zo goed kent.

Ik, onhandig, een jongen van vijftien,
in stilte smachtend
wachtend, tot ik je een gunst mag verlenen.

[p. 26]

 

Bij haar in kamer E1

 

de kamer met drie meisjes.

 

Niet verlegen meer, of toch een beetje,

 

naast haar appelronde borsten en nog sappiger billen.

 

Voel, hier, zegt ze.

 

Voel je niet dat deze spier rechts is opgezet, vergeleken met links.

 

Ze staat in haar ondergoed voor me

 

ik zit op het bed.

 

Braaf strijk ik met mijn duim eerst rechts dan links

 

net boven haar broekje, op haar buik, haar heup.

 

Nee, ik voel niks

 

geen idee waar ze het over heeft, ik ben te afgeleid.

 

 

 

Want dit is wat ik voor ogen had, gisteren, vannacht, vorige week.

 

(Of die avond dat ze zich insmeerde met olie, langoureus, staand, zittend,

 

half liggend, in het bed naast dat van mij.)

 

Haar bovenarm had ik willen voelen, precies zo, met mijn duim

 

en daarna haar borst, haar tepel. En haar willen likken.

 

Ze zou de eerste zijn.