Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 16]

Geboorte van de poëzie

zo was het dat hij in die koude nacht een vrouw besteeg
zich grommend in haar vacht vastbeet, langer dan nood-
zakelijk zijn heupen dansen liet terwijl hij in
haar ogen zocht naar iets waar hij geen woord voor had

in het vochtig ochtendgrauw zijn grot uitkroop en met
geslepen pijl, gespannen boog een mammoet schoot, zo
anders dan de dagen ooit daarvoor de onrust in zijn lijf
zich niet meer temmen liet met het doden van een leven

met geheven kei het krijsend beest verbrijzelen
geen vreugd meer gaf, en hij rillend op die plek neerzeeg
waar hij met as uit vuur dat in hem smeulde
snikkend op de rotswand schreef: oe oe