Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 255]

Het zandpad

Op een zandpad nergens heen en
eenzaam en straat arm
lopen wij met blote benen
en het zand is warm
tussen onze tenen,

er is geen droogte en geen regen,
we eten niet, we slapen niet,
we hebben geen pijn en geen verdriet,
we komen niemand tegen,

het zand is warm tussen de tenen,
we zijn zo arm we leven zonder,
zelfs ons noodlot is verdwenen
en de zon gaat nooit meer onder.

Maar ik weet zeker dat wij lopen
in deze warme wereld want
wij komen landschappen tegen,

bossen gaan voor ons open,
altijd verandert het land,
en onze benen bewegen.