Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 215]

Grootbladige linde

Het regent sluipwespen. Muren
vonken: vuursalamandersalvo's.
In onze schoenen schorpioent het.
Alleen in het allerdiepste gonst
het grondwater nog. De aarde

op haar tandvlees, gespijkerd
jij aan je opklapbed. Nooit
een middag zijn schaduw zo scherp
weten formuleren. Nooit zat een gier
met zijn klauwen zo vast in het blauw.

Wij haperen. Leggen ons aan
het infuus van de linde. Die moet
de slaap overmannen. Kranke
gedachten afkoelen. Droomhoning zijn
onder het ademend bed van zijn blaren.