Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 194]
Kompas voor zangers - over stemmen Was je vader een timmerman geweest, was je duim nu blauw Of was je in een cockpit? Een brandweerwagen? Nee, je erfde een verveloze stompe vork waarmee je nog geen fles open maakt Je hebt me per ongeluk tegen de tafelrand getikt En je meent dat iets ijls wil zingen en je brengt het naar je oor Het koele metaal neemt langzaam de warmte van je hand aan Maar plaats het bolletje aan de onderkant op de tafel en ik zing tot de wereld, dan verspreidt mijn zoemen zich, schijnsel over de tafel, een klein maar zuiver vlammetje, kier naar de eeuwigheid, een blik op de idee van een zuivere noot Dan dooft het schijnsel, hou je zwart metaal in je handen Plaats het tegen je slaap en ik zing in het midden van je hoofd Hier woont de foutloosheid Hoe gesleten het metaal ook, de toon blijft ongeschonden Ik ben de geest van je vader, poets me op wat je wil, je zult alleen je eigen oog ontwaren Als je me op de stenen smijt blijft mijn klank glashard glanzen Je hebt niets aan me, wat moet jij met zo'n zuivere toon? Wat moet je met mijn spullen? Sla me zo vaak je wil tegen de tafelrand. Luister goed