Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 89]

Vermomming

we liepen langs schrikdraad, opgehitst
door de obscene zomer hingen we
onze prikkels aan driftig ijzer

scheurden ons een warme plek
in zongerijpte huid op huid
verbloemden zilt van zeedrift

twee zondige zandsculpturen
veilig in hun vermomming
tussen glooiing en gruis