Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 77]

Zoals eens...

Zoals eens in menig verlaten kapel,
kniel ik nu letterlijk neer in mijzelf,
een kamer waar het licht alleen
het hoogst noodzakelijke raakt,
begrensd en toch geen moment onderbroken,
en ontvouw het volledig ontwerp
voor mijn leven:

geen leegte maar ruimte.
geen gordijn maar venster zijn.