Het Liegend Konijn. Jaargang 9



[pagina 213]
De wachttoren dit leidt tot niets onze voeten overwoekerd door ruige grassen we lopen de trappen op hier in dit heuvelhuis ontvangen we elke avond onze zomergasten we wachten naakt op het balkon ons geslacht droog en opengesperd als de bek van een vogel de weg is traag en warm over de duinenkoppen gepokt door vuil en uitwerpselen dit leidt tot niets dat geef ik je in drieën geliefde het regent getijden in dit schipgat in de verte koken de vissen in het donkere water we spreiden onze vleugels klaar om je te ontrafelen onder deze heldere hemel het is onmogelijk om het vuur te beantwoorden maar kom en leg je in mijn lege kamers met zicht op de mensenzee