Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 193]

In bruikleen

1

kijk je van dicht genoeg dan
zie je dat niets onze naam draagt
dat het geen naam mag hebben
wij zijn een galmende opslagplaats

van ordinaire chemicaliën en ooit
wordt al deze rommel ook weer
opgehaald en wees gerust: echt
álles zal nog bruikbaar blijken

2

dat is het fijne van atomen:
ze verslijten niet, zijn eeuwig jong
maar blijven dan ook onverbeterlijk
verhangen aan hun vrijheid en
het anarchistische gedachtengoed

ze zijn niet meer dan wispelturige
bezoekers in dit volstrekt willekeurig
doorgangshuis waarvan de muren
als alles even meevalt een jaar
of tachtig overeind blijven staan

[p. 194]

3

en onverschillig ook de miljoenen chemische
reacties onder onze leden, die voortdurende
ruilhandel waarbij bouwstenen aangevoerd
energie geproduceerd, afval weggesluisd

volmaakt anoniem en inwisselbaar al onze
ribosomen, mitochondriën, enzymes, eiwitten,
hormonen, inhibitoren en neurotransmitters
ten eeuwigen dage onverklaarbaar dat dit

onontwarbare door niemand aangestuurde
kluwen zich zo vaak als een zorgvuldig
geregisseerd leven door deze morsige
wereld lijkt te kunnen bewegen

4

ontnuchterend, benauwend zelfs hoe dit
schrijven en denken enkel te danken, te
wijten aan het passeren van banale elementen
over synapsen of doorheen celmembranen

waarna een miniem stroomstootje door een
netwerk van neuronen sluipt ach zoveel trager
dan het licht dus des te wonderlijker dat er ooit
iets als het brein van Einstein heeft bestaan