Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 153]

[Je hing elk gesprek op aan hunker en vrijer]

Je hing elk gesprek op aan hunker en vrijer,
sluipers die schreden hernamen.
Het wier in je haren hun streling van afstand,
het sissen van gas hun spoor van verdwijning.
Kou van ouders was jullie kapstok.

Onze kinderen speelden lief en dociel.
We hadden de kluister zijn klauwen ontstolen,
de vuisten van vuur die zich balden ontzenuwd.
Dan vleiden we ons en vloekten en tierden
maar niets kon ons keren, niets kon ons leren.