Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 127]

Droom van makkeloenen

De makkeloen heeft de kleur en de vorm van geciseleerde
bronzen draken die uit Tibet en Nepal naar de antiquaren in
het Noorden worden gestuurd. Zijn kop is bekamd; zijn
normale kleur is lichtgroen als aangeslagen koper dat in de
zon de kleuren van een glazuren regenboog aanneemt. Als de
makkeloen lacht, loeit hij als een stierkikker. Als hij boos is,
daalt een zuiver gele wangzak van zijn hals en zwelt tot een
krop. Als hij bijt, laat hij voor niets ter wereld los: zelfs zijn
afgekapte kop krijg je niet meer los.

Ik heb in een grasspriet een strop gelegd en ving het
dier met die lasso. Het beest hing daar, en verstikkend
opende het zijn rode mond vergelijkbaar met een vissenbek
met kleine tanden en een grote tong. Ik bewonderde hem in
de zon van de weg en liet hem toen gaan. Hij ging er echter
niet vandoor. Hij bleef staan, recht op zijn vier haakpoten,
kop, rug en staart stekelig uitgezet, zijn krop gezwollen van
woede, zijn oog boosaardig fonkelend, vergelijkbaar met een
kwade draak in 't klein die zijn mond opent om vlammen te
spuwen.

De makkeloen is een prachtig levend juweel.

* * *

De nimf is een klompje goud in pindavorm,

de vlinders zijn sprookjes,

de libellen in het riet van het meer zijn robijnrood,

de vuurvliegjes zijn edelstenen, ja er bestaan zelfs geen

juwelen van eenzelfde zijdeachtige en gewaterde weerschijn.