Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 113]

Afsluiten

Afsluiten. Nu.
Trek iets aan, iets, maakt niet uit wat,
als je maar iets aantrekt, zodat we weg kunnen.
Ik wil nu afsluiten.
Maar trek iets aan, het is fris buiten,
misschien vriest het zelfs.
Hagel in je haren,
het slagveld buiten.
Houd mijn hand vast, als je bang bent.
Nee, niet nu, ik moet afsluiten.

Je zegt ‘je bent naakt’, als een verwijt
of een grap.
Zit de deur wel goed dicht?
Kijk nog een keer.
Hij staat op een kier.
Sla hem dicht.
(Sla me dicht.)
Nu.
Met geen mogelijkheid dicht te krijgen.
Je kijkt naar buiten, maar
die deur blijft maar open.
Sla harder, sla hem harder.
Afslaan. Nu.

Of probeer om te keren.
Je keert me binnenstebuiten.
Buiten hagelt het.
Ik vraag ‘Kan die deur niet dicht?’
Nee, de deur kon niet dicht.
Trek liever wat aan.

[p. 114]

 

Binnen bevroor het, vroor ik vast aan de spijlen en de veren,

 

het dons op je tenen, mijn schouders, jouw buik,

 

als pek en veren. Zo sluit je af.

 

 

 

Je weet dat ik blijf. Hoe verder de deur opengaat, hoe meer

 

ik vastvries.