Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 39]

Dag

Tanden bloot, haren overeind, schuim
in de mondhoeken - tegenover ons

de Ander, die ons maakt tot wie we zijn.
Het is eindelijk lente, nog wel wat koud,

stralend weer. Was het geen lange winter?
Het was een lange winter, die voorbij is.

Zon, vogels, koffie, nieuws, geen nieuws,
kinderen, lichaam dat niet meer meewerkt.

Hoed af. Opgestroopte mouwen. Diep en
donker grommen. Behoedzaam cirkelen.

Het schudden van de uitgestoken hand,
de glimlach en de groet. De dag. De dag!