Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 33]

Er is altijd hoop

Dit is de manier waarop ík mijn leven wens te vergooien,
niet de manier waarop jij je leven wenst te vergooien.
Hoezeer ik commentaar ook op prijs stel, houd je mond.

Laat de vissen twijfelen, aan de oppervlakte adem zoeken,
geef ze de kom die ze wensen: hebben. Vang ze slechts om
honger of bij wijze van rustgevend tijdverdrijf. Of zomaar.

Toch nog onverwacht. Dat ze het niet hebben aan zien komen,
natuurlijk best hebben aan zien komen, dat ze tot het einde,
tot het vroege, verlossende, veel te vroeg verlossende einde,

hoopten.