Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 165]

De weduwnaar

de zee duurt
ze is tot aan de boord gevuld met wensen
zijn blik reist naar twee schepen
die elkaar vinden in de horizon

hij voelt voorzichtig haar arm
die ontbreekt op de reling
zijn vingers haperen in de leemte
er is geen verweer

wel woede die hij niet gebruikt.
hij heeft haar wandelschoenen bij,
grijpt de avond aan om te verwachten.
de zee duurt tot haar terugkeer