Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 73]

In het hoofd van een man

Lang heb ik mij schamper vrolijk gemaakt
over de vrouw des huizes in haar kamerjas
die samen met haar man ontiegelijk vroeg
haar bed uit stapt en een ontbijt versiert,

nou ja, koffie, toast en jam, zij denkt vooral
aan hem, zijzelf eet straks wel, nu telt
alleen zijn blikken doos: een paar sneden
brood, wat plakjes vlees en nog wat fruit.

Zij legt zijn sigaretten klaar, zij zegt de tijd,
mak en hoorbaar als een feit. Zij wuift hem uit
en spint een draad van thuis tot aan de trede
van de trein. Zij weet wat hij doorstaat.

Ik wou dat ik nu aan jou terug kon denken
als zo'n prinses die mij haar sjaal meegaf.
Wat zou ik dan mijn paard de sporen geven,
en altijd weer terug naar jou, naar jou.