Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 67]

Dirk Clement

^o Poperinge, 1954

Recentste bundel: Taal zo snel buiten adem (2004)

[p. 68]

Mannen

Wat weet een vrouw van duurgezworen eden
en het zoeken naar één goeie reden om te blijven?

Wat weet zij van de bijl die wij begraven in ons hoofd?
Wat weet zij van geloof, als er niets meer is om in te geloven?

Wat weet zij van de oogopslag, de kus op de wang,
de hand op de schouder?

Wat weet een vrouw van het eiland tussen mannenarmen?

Wij, mannen, weten wel hoe je van nat hout
een vuurpijl moet maken,

hoe je met de staarten van saters en duivels kunt sarren,
hoe je ver voorbij de saaie spiegels van de dag kunt kijken.

Wij hoesten het water uit onze longen, schurken onze rug
tegen het lis en achter onze ogen blijft het altijd zomer.

Seizoen na seizoen, verkleed als narren, vegen wij elkaar bijeen.

Want zeg nu zelf, zo'n leven heeft geen man toch ooit gewild:
saai als het ruisen van een waterleiding,
draaglijk als een opgezwollen voet,
roze en blauw in een teiltje met water en zout?

[p. 69]

 

Bijna nooit zingt een man zich nog in trance.

 

Bijna nooit danst zijn bloed nog met de maan.

 

Neen, hij huurt een video, een kind of hond,

 

en na de liefde komt wat hij noemt de rest van zijn leven:

 

een soort van reptiel dat zichzelf in slaap slaapt.

 

 

 

Zo'n leven heeft geen man toch ooit gewild?