Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 29]

De kinderen

Nog dertien minuten
nee twaalf.

Ik had de hele dag om te werken
maar ik ging lezen en sorteren en kijken
hoe ik de dag het best kon indelen en nu
nu heb ik er nog maar elf.

Dan moet ik luiers verschonen
neuzen afvegen en roepen dat ze niet op hoofden
mogen slaan met pannen en dieren
schoppen en deuren en niet op het kleed poepen
en er met een trein doorheen rijden
en niet je neus aan je broer afvegen
en nu moet je echt slapen slapen slaap nu toch eens
in je eigen bed en niet schreeuwen niet schreeuwen
schreeuw niet zo!

Het hikken in mij
als de ochtend die ik
in schok schokken voorbij zie gaan.

Nog acht minuten voor een meesterwerk
of laat het een begin zijn.
Iets dat zo kan klinken.