Het Liegend Konijn. Jaargang 8



[pagina 205]
Wandkleed Papa, ze apen apen na. Martinus is bang voor de gezichten op het doek, maar dat is toch een leesplank, papa? Dat is een aap van stof, een beetje ziek en diep bedroefd. In zwarte schapenwol zwaait hij onttoverd naar de kinderen. De a van aap is dubbel. De nacht is nu de zee geworden van de chimpansee, wat op het plankje staat is niet te lezen. Niet, dat ben je zelf, doe niet zo stom. Martinus ziet toch dat de letters zijn vervangen in de haren van de aap en in de hersenpan, het zachte lam dat nooit meer bij de schapen kan, de pijp die van de man die wim was rook opvangt? Zoveel stof trekt even zwarte vliegen aan als woorden. Maar papa, nog voor de a hang ik in dat dode daar, die rafelrand. Martinus slaapt. Nu heft de chimpansee mij op, het wandkleed in, haast een zin tussen een ware aap en ware schapen.