Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 133]

Spraakzaamheid

Voor Gerrit Komrij

Ik zou komen maar in deze staat
kan ik niet komen, de kastanjebomen
zitten vol knoppen en lopen uit.
Maar ik kom haast niet meer vooruit.

Een baksteen in een poppenbed.
Een badmuts op een sterrenwacht.
Iemand die aldoor lachen moet
terwijl hij allang is weggebracht.

Een oude man die in zijn
pap slaat in zijn eigen stoel.
Zo lijd ik dus;
althans voor mijn gevoel.