Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 76]

[De vrouw lag in haar huis en het was donker]

De vrouw lag in haar huis en het was donker
Zij had een huis gemaakt en zij had dat ook bij anderen gezien
In het donker keek ze vanuit het bed naar het plafond
Haar lakens waren wit, het plafond was verdwenen

Alles wat ik zie, dacht de vrouw, zie ik zelf
De vrouw die ze tegen kon komen in de supermarkt, de man,
het kind

De nieuwe wasmachine, daar had ze een kussen ingedaan,
het deurtje ging open en vlokjes schuim kwamen de kamer
binnen
De vrouw die van varkens hield om tegenaan te liggen en harige
armen

De dokter die zijn mouwen opstroopte voordat hij zijn
stethoskoop pakte
Ze vroeg hem waarom hij geen witte jas droeg maar hij zei
‘voor de gezelligheid’ en legde een koude hand op haar buik

Ze wist niet of dit haar huis was
of dat dit een huis was dat haar het gevoel gaf dat ze thuis was
op straat

Het plafond is een wereldkaart zonder oceaan
en alles is tegen elkaar aangegroeid