Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 149]

Eva Gerlach

^o Amsterdam, 1948

Recentste bundel: Situaties (2006)

[p. 150]

Een slang bij Levadeia^*

1

Treden bergop, het wit
helder in beeld, de pijl van
je oog in de hand van je hoofd.

2

Aan je voet, kalm uitgestrekt over
stof dat je namaakt
(‘wat de wandelaar was, wordt de weg’)
bliksemvel Slang:

schrikbarend

3

‘Het aanwezige is de aanzet.’

Schoonheid een stilstand

die angst in je jaagt als de vonk
in het gras en
je siddert, krijgt vleugels, vliegt

stort

* Citaten: Paul Valéry / Maarten van Buuren: De macht van de afwezigheid, een keuze uit de Cahiers.

[p. 151]

 

4

 

 

 

as.

 

Stof heeft altijd een richting.

 

 

 

Slang in de zon met het harde

 

onbuigzame oog

 

kwispeltong dubbelop - hoe

 

 

 

kom ik langs je

 

 

 

5

 

 

 

luister.

 

Het vel van de wereld

 

knispert rondom.

 

 

 

‘Wat niet nieuw is ontbreekt,

 

wat niet wordt gezien is onzichtbaar,

 

wat hetzelfde is wordt niet gezien,’

 

 

 

maar wat is hetzelfde?

 

 

 

Elk is de ander en zichzelf ineen.

 

Van wie is het vel dat ik draag?

 

(Zelden waarneembaar.)

 

 

[p. 152]

 

6

 

 

 

Het nieuwe dringt binnen, een steen die

 

je hoofd verandert, verlaat,

 

iets met zich meeneemt naar buiten.

 

 

 

Toch is het enkel de slang.

 

 

 

Ligt daar en luistert,

 

de lucht slaat vuur voor zijn hoofd,

 

door zijn binnenste schuift iets.

 

 

 

7

 

 

 

Ik ben de slang ik met de zigzagschil

 

met vijftien soorten schubben, ik de berg

 

die trilt, ik ben die staat op lichte voeten

 

 

 

met mijn langwerpige hart

 

mijn hart van vloeibaar stof mijn hart dat een vuist balt

 

 

 

zit ik op de rand van mijn lichaam als aan een krater

 

en alles komt omhoog en wat ik vraag

 

is wat ik doen moet om de weg te zijn.

 

 

[p. 153]

 

8

 

 

 

In de huid van de slang

 

 

 

rekbaar genoeg

 

 

 

is iets gestopt met bewegen.

 

 

 

9

 

 

 

Als ik boven kom

 

zal ik op de grond gaan liggen

 

mijn benen in de nauwe opening steken

 

 

 

en ik zal meegetrokken worden als

 

de kikker de slang in

 

een klap op mijn hoofd zal ik krijgen,

 

komen waar ik niet was.

 

 

 

Dan zal ik uitgebraakt worden

 

en met mijn benen voorwaarts kom ik terug

 

(gruis op mijn tong, sterren onder mijn klauwen)

 

lach nooit meer, weet niet wat ik heb gezien.

 

 

[p. 154]

 

10

 

 

 

Over de slang heen stappen:

 

aan niets is te merken

 

dat hij me ruikt met zijn tong.

 

 

 

‘Het geheugen is iets dat afwacht.’

 

 

 

Keer terug naar hetzelfde,

 

vergeet de verhalen,

 

nog even en ik ben boven.

 

 

 

11

 

 

 

Het wordt kouder

 

de slang laat ik achter

 

 

 

de berg hangt aan mijn schoenen, trekt zich op.