Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 167]

Het zwijgen van de man van vroeger

De man van vroeger schrijft door:
regels zijn regels. Hij mengt zichzelf
niet in het gesprek. Genoeg is genoeg.

Geen tirades meer in lege restaurants.
Alleen zwijgen, romantisch zwijgen,
hermetisch zwijgen, altijd dat zwijgen,

als een hamer of een eerlijk zeemansgraf.
Niet zoals een elektriciteitshuisje, een
vierkant monument in de bosjes,

maar als een Chinese vaas: verweerd,
precieus. Zo een die al eeuwen staat
in de vensterbank, van binnen ruikend,

brak bloemenwater of opengereten
vuilniszakken. Weggeworpen worden,
zegt hij opeens, is al willoos genoeg.