Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 163]

De man van vroeger heeft soms geen zin in poëzie

Soms heeft hij geen zin in de poëzie:
dat zwembad van ongehoorde kreten,
die zandheuvel vol begraven stokjes.

Hij gelooft niet in de kracht van lyriek.
Hij ziet dichters als sudderlapjes,
willoos schuivend in de braadpan.

Trage stakkers die je negeren mag.
Een gedicht is een stopwatch die loopt,
dan staat de stopwatch weer stil.

Hij wil feestelijk uitgedoste mensen
maskers afrukken en in hun gezicht
zeggen dat alles niet te harden is.

Een gedicht mag over de kosmos gaan,
maar, zou hij zeggen, niet te vaak.
Je moet er zelf ook in voorkomen.