Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 161]

De man van vroeger bekijkt de wedstrijd

De man van vroeger bewoont je leven.
Hij zit op de bank, nodigt bezoek uit,
becommentarieert het uitzicht.

Zonder te aarzelen schenkt hij in,
laat het zich smaken, voert het woord.
Het einde van de wereld is nabij,

we nemen afscheid van manieren.
Net als je vraagt of het niet tijd wordt
begint een wedstrijd op tv. De man

van vroeger vraagt om zoutjes.
Er wordt aan tijdrekken gedaan.
Er zijn nauwelijks rijpe doelkansen

maar een borrel gaat er altijd in.
Hij heeft trouwens een rare plek
op zijn rug, die niet meer weg wil gaan.