Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 117]

[Dit is het sprookje van de bleke fee]

Dit is het sprookje van de bleke fee,
lichtstreep op oevers van bevroren meren,
berk.
Zilverpapier, ruw, romig, zacht,
sapspuwer, watervijand,
bast afgestroopt voor roeiboot en sandaal,
wortels gesierd met zwammen
helrood van sagen en verhalen,
stammen, marmerwit,
miljoenenvoud herhaalde zuilen,
bladeren kapitelen
lichter dan Griekse dromen,
takken ranseling,
weldoend in badhuis, op schavotten
bloed en gerochel, geseling.
Veroveraar die wijkt en wijkt
als troepen vreemde bomen
struweel en veen grijsgroen komen bezetten.
Berk die niet wijkt, niet wijkt,
voor vorst die boort, voor ijzeren wind,
die blijft, alleen, geen andere soort
zover het oog reikt,
blijft en niet, nog niet, net niet,
uit zand en kiezel wegdanst.