Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 99]

Cézanne

Zijn kleinste doek is tot een blos verheven
in appels bronsgroen met de tak erbij,
zo uit de verf gerold door velerlei
gehoogde toetsen die de ronding geven.

Begaan met 't wisselende jaargetij
waarin seizoenen keur van kleuren weven,
bespiedt hij licht, de toonval telkens even
voor op de schaduw, toegestreken, vrij.

‘Nature morte’ - hoe kon dit uitgespeld
over de geur van springlevende vruchten
in wiegelgangen tegen zomerluchten,
daar waar ze dragen wat voor eeuwig telt
en blijft bewegen, zich niet laat verdringen:
het lichtspoor in de schoonheid van de dingen.