Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 97]

Boemeltrein

Het snerpend schetteren van de boemeltrein
- hoog boven zwaar geknars en steeds te laat
waardoor de slagboom zelden opengaat -
klinkt als de roep vergeefs in de woestijn.

Elk landschap heeft het met geweld te kwaad.
Ruwijzer scheurt de streek. Een spoorweglijn
breekt dal en dorp. Vervuilt, vervreemdt. Het sein
op rood ramt groen, ontzielt en pleegt verraad.

De machinist - met zicht op de natuur -
had desgevraagd nog wel een uitleg klaar:
vaart was de kern, de vliegensvlugge duur
verlichtte ook het overlastbezwaar.
Pijlsnel voorbij, zei hij, als het refrein
van echo's die de stem vergeten zijn.