Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 188]

Vanop een rots kijkend naar de stroming in de Gorges

Van de Chassezac, luisterrijk met mijn lastvrije
voeten bengelend in het niets, zonnezilverwaterwind,
zomeravond, ijl getint van een wolkenloze hemel,

hoe de bergen zich hullen in een helder roze gloed,
me overgevend aan het ogenblik, brekende spiegel,
herinneringen, ze blijven maar vloeien, toekomen,

de meedogenloze kracht waarmee het wit geruis
aanrolt, zonder emotie of verstand de bruisrand,
de drang genadeloos die mijn gedachten van mijn

houvast rukt en ze zwiert in de vaart van de rivier,
zingezangend van de oorsprong die verder druist
driest hier, me in zijn grillen gaart, de sterrenadem

die zich in mij openbaart, ik blijf bestaan daar
in het geraas achter de bocht, waar de voort-
vluchtige einder mijn klucht voorgoed verzucht.