Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 177]

Spion

Hij laat zijn ogen walsen in hun kassen.
Tets zijn tong, die zich balt tegen het plafond

van zijn mond. Tastend als een blind dier. Lager.
De smaak van ijzer. Zijn tanden intact en kiezelglad.

Hij verbergt zijn gezicht achter een scherm
van handen, vlechtwerk van vingers, de kieren

laten licht door maar geen projectielen.
Alleen het vangnet van zijn blik.