Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 123]

Beschadigd niemandsland

Onveranderd trek je sporen in het zand
ik heb alles weggegeven om jou te behagen:
mijn felste kleuren, mijn helse smaken
grillen, grollen, krullen, kralen
en nu ben ik dus een leeg pand dat
niemand wil kraken of slordig afbakenen.

Ik heb misschien te vroeg voor je geknield
je haar geknipt toen je nog niet krachtig was
je manuscript verbrand toen je mijn taal nog niet machtig was
ik heb zeker gedweept en mezelf gedwongen
veertig dagen te vasten en weg te blijven.

Nu ben je een oppervlakkig spoor
in mul zand en zo'n regen wist
dat jij onbeschadigd zou wegkomen
onveranderd is niets
de tijd vermenigvuldigt alle wonden
met de felst opgegeven zonden.