Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 214]

Afscheid van Gran Canaria

niets gebeurt, maar alles is er
recht voor mijn ogen, in heden en verleden
nu mijn gedachten wolken zijn
en wolken opgeschoten hangjongeren
die niemand begrijpt

niets gebeurt, maar alles is er opnieuw:
vanmorgen nog leerde de zon haar schaduwen
zweefvliegen
en de palmbomen dansen hun can-can
in de wind, hoog op de doorrookte bergen -
huizen worden er gestapeld
als de verlaten zwaluwnesten van mijn hart

nieuwsgierigheid, die schoffie,
beledigt de leegte
met de veel te grote letters van de Daily Mail
waar ik eigen drama's herlees
parfum van hyperbolen
roddels die uitlopen als schmink in de regen
vlak voor ik de tunnels induik
met hun oranje spoken van licht
ze springen haasje-over op de schouders
van twee Engelse dragqueens
tanende sterren
George Michaels zonder coming-out

[p. 215]

 

windmolens wuiven hun afscheid -

 

peuters die aarzelen tussen geeuw en schreeuw?

 

alleen de chauffeur, caballero die me een chico noemt,

 

maakt het mooie weer vandaag:

 

hij gebruikt zijn geldlade als tam-tam

 

wanneer ik hem bijna vergeet te groeten

 

 

 

met een knipoogje

 

 

 

bij het verlaten van mijn zelfgezochte verveling