Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 122]

Hitte

1

Hij kijkt zijn ogen uit.
Hoe boeit hem dit geheim:
Schoonheid uit modder. Wild fluiten,
Ontdekkingen, oud rijm -

Dan vervaagt het fantoomconcours.
In okeren kuilen krioelen
De platwormen, zie ze loeren -
Koud zweet in de modderpoel.

[p. 123]

2

Zolang hij eraan kan ontsnappen
Mogen de woorden er zijn -
Hem past het koningschap
Van koelte en blanco geheim:

Een contourloze aronskelk,
Gewist door een bloedende hand -
Hij zou niet weten uit welke
Krochten en in welk verband.

[p. 124]

3

Hij ijlt. Een schraal gevoel.
Vroeger, dat verdomde vroeger.
Vroeger was alles koel.
Het engelengejoel verstomt.

Er hangt in hun vaalgrijze haren
Een onbegrijpelijk waas -
Hij ijlt. De wereld is klaar.
De mestkevers zijn de baas.

[p. 125]

4

De woorden zijn geknakt.
De slijmerige stelen,
Gezakt in de vaasloze vaas,
Verworden tot luchtkastelen -

In de holte probeert een geheim
Nog licht te verspreiden. Vergeefs.
Dit scheiden is geen lijden
En dit is geen gedicht.