Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 92]

Als^*

I

In memoriam Lutgart Deferme (1941-2007)

Nu je besloten hebt te gaan, talm niet en ga.
Maar laat je foto op de schoorsteen staan
en groet de koekoek in je koekoeksklok.
Zoek met je ene hand niet langer naar je andere:
het meeste van jezelf ligt eeuwen ver.

Knik met je hoofd, zo heftig als nog kan, en mompel ja
tegen de naaste die je laatste licht uitdoet, de deur dichtmaakt,
terwijl een lief en nederig vergif je aders spoelt.
Talm niet en ga. Wie liefheeft wil nu dat je slaapt
en dat jij je, daarginds, de benen van het lijf afloopt.

* Amyotrofische laterale sclerose. Spierverlammende ziekte.

[p. 93]

II

Zo was je toch maar mooi weer hier vannacht,
na zeven maanden ondergronds plots op de loop
voor het grote voorbije. In no time had je onbeschaamd
een cabrio gejat waarmee je winkelraam na winkelraam
aan diggelen reed, alsook - fijn meegenomen -
zo'n voetbalzwijn of drie uit Arsenal.

Stoutmoedig declameerde je, te vuur te zwaar,
Eli, eli, lama sabachtani? En ook
O krinklende winklende waterding.
Weerklonk daar ook niets van een meisje loos?
Na jaren kon je kop wel weer rechtop, je haren
in de wind doordat je plotsklaps plankgas gaf:

wie overleden was, ging toch niet op de bon.
Dus mocht, dus moest het almaar sneller.
Toen stond een kapitein met puntbaard op
die jou, uit al je roerloosheid ontsnapt,
verlegen maar op last van hogerhand
achter de trouwe tralies van je dood opsloot.