Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 65]

Home movies

Een avond zinkt voorgoed in de kussens
van het eerste huis.
Zij kruipen op de bodem van geheugen
en liggen volvet in een mandje.

Iemand toert van horen zeggen
rondjes op een driewieler en valt
in het gras in een gat in hun tijd.

In het vroegste licht kijken ze naar ons op.
Dan knikken wij: zo was het.

Soms lopen wij zelf in beeld: dolende reuzen.
Ooit, misschien, komen wij aan.
Een blauwe avond straks,
een korte hevige schittering in hun geheugen.

Misschien beginnen wij dan te bestaan.