Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 41]
Windturbines Wat dreef ons die junimorgen naar de witte zuilen van de wind? Hun machtige propellers tilden ons het blauw in naar het tweede plan een luchtschip wachtte, de zeilen reikten tot de zon, matrozen hesen ons het dek op, binnen deinde een zee van mensen, hun gezichten weggesleten een damp, asgrijs, hing zwaar over de verre paarse aarde waar vrouwen non-stop baarden tegen het gewoeker in van graven We kwamen bij het derde plan, stil wentelend met het gruis van meteoren Doel, zei iemand, was wat je naliet Maar je keek erlangs, je zag het niet