Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 38]

Dagpauwoog doet Ierland

Dagpauwoog lift mee, broze Dublin-vlinder
op weg van oost naar west, in de vroege
zomermorgen, langs de schoonmakers, slepend
met verregend afval, de zwervers langs de River
Liffey en in Georgian-style de B&B's

de memmen van Molly Malone, de uitpuilende
dubbeldekkers op de roundabouts, bookmaker
Paddy Paven en Sean O'Casey's Lounge
het Abbey-theatre en de peinzende Yeats
The Exotic Dancers op de Late Bar-poster

langs de paraplu's voor het voetgangersrood
en de statige heren van Dublin Council
elkaar toeknikkend bij de ingang, voorbij
The Book of Kells, de Guinness Brewery
en de ontheemde Obelisk

we rollen uit de stad, passeren sprookjesheuvels
en palmen, treurige pijlers van het zuiden
en eindelijk zijn daar de Galway Bay
de scheefgezakte vissersbootjes
het stinkende wier, de oceaan

Maar Dagpauwoog reist door de tijd
hij ziet het licht niet tussen wolken
dat uitstroomt over de veenheuvels
en wordt getrokken naar de fuchsia-haag
bloedend in de warme mist

[p. 39]

 

doodstil zit hij op het dashboard, de vleugels toe

 

als de motor stilvalt en een drang portieren opent

 

hij vouwt zijn wapen, schoonheid, open, waarmee hij

 

de tijd verslaat en vlindert veelkleurig de cocon uit:

 

bonte chroniqueur, op weg naar duizend bloemen