Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 24]

Wonder

Mijn opa zit in zijn stoel en leest de krant.
Hij kan in elk gezin zo zitten, maar hij zit
bij ons, een meter of drie bij mij vandaan.

Ik kan hem aanraken wanneer ik opsta. Vier, vijf
stappen zet, tik ik hem op zijn schouder.

Hij zou opkijken en vragen wat er is,
de krant nog in de handen.
Ik zou zeggen: ‘Niets.’ Ik wilde alleen
even weten of u echt bestaat.

Hij zou zijn schouders
- mijn hand er ondertussen vanaf - ophalen,
iets mompelen en verder leven.