Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 178]

Die jongen

1

De koele avond stijgend uit de natte wei,
de koeien in de nacht vergroot tot beesten,
die weet ik nog wel, maar het meeste
is voorbij, is helemaal voorbij.

Vecht ik in de tijdstroom terug en
kom die oude zomernachten tegen,
de kikkerkoren fluisterend in de regen
en het valse zingen van de muggen,

het valse slijmkoor in mijn longen
wanneer ik weer bronchitis had,
hoe herinner ik mij dat.
Ik was die kwakkelige jongen

vol vreemde dromen en vol muggenbeten,
zijn pyjama paste nooit zo goed.
Hoe graag had ik hem nog eens ontmoet
om iets meer te weten.

[p. 179]

2

Om hem werkelijker te maken
stel ik mij als zijn vader voor
in een intiem gesprek, waardoor
ik denk hem aan te kunnen raken.

Ik vat zijn hete schouders,
zo mager, schud ze even,
maar hij komt evenmin tot leven
als zijn twee uitgestorven ouders

en kijkt naar mij of hij zijn toekomst ziet.
Ik zie zijn bezwete neus en wangen,
maar tekens van herkenning en verlangen
die zie ik niet.

Fort Worth, 13 november 2007