Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 122]

5

aan tafel zaten we steeds meer te slikken,
te tikken, te wrikken met keel,
lepels en stoelen, als er maar geluid
was om al ons zwijgen te verbergen.

toch, dat wat we voortbrachten
leek het meest op een lelijk knaagdier:
vanuit het ijle van de ijzeren pijpleiding
en via de afvoer van onze vertrekken, knarste het

zich een gat in onze opeengeklemde monden
tot we het niet meer uithielden,
het uitgilden.