Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 112]

Een Trojaan tot zijn dochter

Jij begeerlijke oorlogsbuit, minder fortuinlijk
dan een emmer zwaarbevochten kikkers.
Jij bent het lekkers in de grabbelton, toegevallen
aan een gretige, gefortuneerde man.

Zijn taal lijkt op de jouwe,
maar zijn kouwe klanken hinken.
Zijn ouzo-adem blaast tegen de woorden
zoals de slang het riet doet suizen.
Hij ziet jouw taal als heksendialect,
als oosters incestgewauwel, als eerwraakgetetter.

Jij krijgt het peesrubber over je rug,
hij bepaalt de peildata van je adem,
schrijft met de pen van je klaarkomen,
hoe je met de vrieskou in het ijs moet slapen,
dat je trog vol eten aan de varkenskant,
waar je harde klanken oogst met bebloede handen,
naar welke valken je berichten mag sturen.

Kus zijn stoffigste lettertapijten,
dans zijn ochtendvuur, lik zijn honden,
maar kijk hem nooit recht in de ogen.
Kauw zijn spuug, lees
de bokkige ergernis, scheer
alle woestijnvijgen. Maar verberg
je verbolgen wangen tussen je dijen.

Je haalt weinig troost uit je peperhuisje.
Hij verbiedt je zelfs over je geliefden te dromen.