Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 82]

Nog meer

Van korte adem, zelfs met schrik en beven
voor afscheid, dood en troosteloze duur,
leven wij korter nog van uur tot uur
rond alles door de tijdstroom voorgeschreven.

Zover uiteen strijdt tegen de natuur
maar zou het lied zijn adem ooit ontzweven?
Geen ware zang wordt door een snaar verdreven,
geen sprankel uit de vonk, geen gloed uit vuur.

Zoals het vers niet eindigt met een woord
en de echo luistert om weer terug te keren,
zo zingt een vogel ruimte in zijn veren
en koert en roept alsof hij antwoord hoort
- van ver herkend - de klank die onverkort
bijeenbrengt en nog meer verlangend wordt.